خودروهای برقی یا همان خودروهای الکتریکی به‌جای موتور درون‌سوز از باتری برای تولید نیروی محرکه استفاده می‌کنند. در این محصولات معمولا موتور زیر بدنه قرار می‌گیرد. اولین خودروهای برقی در قرن نوزدهم تولید شدند اما با تولید خودروهای احتراقی، تولید الکتریکی‌ها دچار افت شدید شد. با وقوع بحران انرژی در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی مجددا خودروهای برقی مورد توجه قرار گرفتند ولی این علاقه‌مندی سبب تولید انبوه و ایجاد بازار رقابتی نشد. از سال ۲۰۰۸ میلادی با توجه به پیشرفت فناوری باتری‌ها، مدیریت شبکه برق، نگرانی‌ها در خصوص قیمت نفت و نیاز به کاهش گازهای گلخانه‌ای تحول اساسی در تولید خودروهای برقی شکل گرفت. از مزایای خودروی برقی نسبت به خودروی احتراقی می‌توان به کاهش قابل ملاحظه آلودگی هوا، کاهش گازهای گلخانه‌ای و کاهش وابستگی به نفت اشاره کرد. برخی از کشورها و دولت‌های مربوطه به منظور ترویج و گسترش بازار خودروهای برقی از مشوق‌های دولتی برای خودروهای برقی استفاده می‌کنند. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی خودروی برقی به‌واسطه ترجیح استفاده از انرژی الکتریکی به دلیل برخورداری از نیروی محرکه و عملکرد بهتر، پرطرفدار بود. تا سال ۱۹۰۰ میلادی، ۴۰ درصد خودروها در آمریکا با بخار، ۳۸ درصد با برق و ۲۲ درصد با بنزین کار می‌کردند. پیشگامان خودروهای سنگین الکتریکی شرکت GGT Electric در سال ۲۰۱۱ یک مجموعه طراحی و تولید را با برخورداری از خط تولید تراک‌های الکتریکی راه‌اندازی کرد. این شرکت خودروهای الکتریکی را به منظور بازارهای مختلف طراحی کرد. همچنین این شرکت یک وانت‌پیکاپ ۴در الکتریکی، ون‌های مسافری الکتریکی و کامیون‌های الکتریکی را به بازار معرفی کرد. در سال ۲۰۱۲ نیز شرکتMotiv Power Systems از سیستم کنترل انتقال قدرت الکتریکی خود رونمایی کرد که این سیستم قابلیت استفاده در خودروهای سنگین ازجمله کامیون‌ها، اتوبوس‌های شاتل و اتوبوس‌های کلاس A و حتی‌ کامیون‌های ۵۲ هزار پوندی را داشت. در اوایل سال ۲۰۰۹ شرکت Phoenix Motorcars از تراک‌های الکتریکی خود با کاربری ورزشی رونمایی کرد. یکی از نمونه‌های باقی‌مانده از این خودرو‌ها مربوط به دهه ۹۰ میلادی می‌شود که Chevy S-10 نام داشت. از آن به بعد شرکت‌های بزرگ دیگری هم به تولید خودروهای الکتریکی سنگین با کاربری‌های مختلف روی آوردند و حتی خودروهای معدنی، کشاورزی و عمرانی نیز به این محصولات پیوستند. در همان سال‌ها شرکت کانادایی papaBravo Innovation که در زمینه طراحی، تولید و مهندسی این خودروها فعالیت می‌کرد از کامیون‌ معدنی الکتریکی خود با قابلیت استفاده در زیرزمین و جابه‌جایی‌های سنگین رونمایی کرد. این کامیون ۴*۴ اولین مدل در نوع خود بود که با پلت‌فرم یک‌تنی ساخته شد. این خودرو ویژه صنایع معدنی سنگ نرم طراحی شده بود و در مدل‌های ۱٫۴ و یک تن طراحی می‌شد و در مدل مسافری خود ظرفیت جابه‌جایی ۱۲ نفر را داشت. مزایای ملی و بین‌المللی خودروهای الکتریکی تولید خودروهایی که به‌طور کامل با برق کار کنند، به‌طور قطع از دو جنبه ملی و بین‌المللی برخوردارند. جنبه ملی تولید چنین خودروهایی به قوانین داخلی کشورهای تولیدکننده‌ این محصولات و الزامات قانونی آن‌ها برمی‌گردد. جنبه بین‌المللی تولید چنین خودروهایی این است که خودروسازان به دنبال جایگاه بهتری در بازارهای جهانی هستند. از این رو با تولید نمونه‌هایی که حداکثر صرفه‌جویی در مصرف سوخت را داشته باشند، برای به دست آوردن جایگاهی بهتر در بازارهای رقابتی تلاش می‌کنند. همچنین جرثقیل‌ها و بالابرها را با حداکثر امکانات به بازار عرضه می‌کنند. سطح تولیدات این گروه روز‌به‌روز بالاتر می‌رود و خارج از تصور مصرف‌‌کنندگان این محصولات است. خودروهای عمرانی و معدنی موسسه research and markets اعلام کرد که بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۷ افزایش چشمگیری را برای استفاده از خودروهای برقی عمرانی، کشاورزی و معدنی شاهد خواهیم بود و خودروهایی که مورد استفاده در عملیات عمرانی، فعالیت‌های کشاورزی و معادن تا سال ۲۰۲۷ بازار ۸۱ میلیارد دلاری را به خود اختصاص خواهند داد. برخی از شرکت‌های بزرگی که دستی بر طراحی و تولید این خودروها دارند؛ از جمله کوماتسو، جان‌دیره، کاترپیلار تمایل به تولید خودروهای عظیم نشان می‌دهند که بیشتر آن‌ها نیز هیبریدی هستند. این در حالی است که دیگر تولیدکنندگان این گروه خودرویی ترجیح می‌دهند نسخه‌هایی کوچک‌تر و تماما برقی را تولید کنند. به عنوان مثال بیش از ۹۰ معدن سراسر جهان به طور کامل به بهره‌برداری نرسیده‌اند و معمولا در مکان‌هایی با بیش از ۴هزار متر ارتفاع از سطح دریا قرار دارند. استفاده از خودروهای دیزلی در این مکان‌ها هزینه‌های سرسام‌آوری را به شرکت‌ها تحمیل می‌کند. از سوی دیگر در محصولات تمام‌برقی جدید، قوانین مربوط به آلایندگی و کاهش آلاینده‌ها اجرا می‌شود، ذهنیت نسبت به این خودروها بهبود می‌یابد و هزینه‌ها کمتر می‌شود. در مورد خودروهای معدنی، برق مورد نیاز این خودروها توسط توربین‌ها و فتوولتائیک‌های خود معدن تامین می‌شود. تعویض باتری و شارژ سریع آن‌ها معادل با باتری‌های ۳۵۰ کیلوواتی است در حالی که در بخش‌های EV حجم کمتری دارند. خودروهای کشاورزی انتظار می‌رود نسخه‌های الکتریکی از خودروهای عمرانی، کشاورزی و معدنی در سال ۲۰۲۷ با بیش از ۱۶۵ هزار دستگاه تقاضا روبه‌رو باشند که نشان از تغییرات رادیکال در این صنعت دارد. تمام پیش‌بینی‌ها، مقایسه‌ها و ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که به‌زودی تجهیزات مربوط به معادن را در دوره مورد مطالعه الکتریکی می‌شوند و حتی خودروهایی مانند تراکتورها که همیشه در صحنه حاضر هستند و کاربردهای فراوانی دارند، تا سال ۲۰۲۷ می‌توانند در سطح خود به خودروهای الکتریکی تبدیل شوند و مدل‌های جدید و نوینی را در این عرصه رقم بزنند. ۴۶ مدل خودروهای کاری الکتریکی در این مسیر بیش از ۴۶ مدل از خودروهای الکتریکی تحقیق و مطالعه شده و با الگوبرداری از آن‌ها فناوری‌های جدیدی برای خودروهای عمرانی و معدنی در نظر گرفته شده است. پیش‌بینی می‌شود ابرخازن‌ها، قطعات مربوط به قوای‌ محرکه‌ جدید و... این صنعت را دگرگون کنند. خودروهای تجاری سنگین همچنین بازار خودروهای سنگین تجاری و صنعتی نیز به سمت الکتریکی شدن پیش می‌رود و امروزه ۶۰درصد از بازار این خودروها را به تسخیر خود درآورده است و این بازار قابلیت آن را دارد تا ۴٫۵ برابر در دهه آینده رشد داشته باشد. خودروهای سنگین الکتریکی در سال ۲۰۱۳ با فروشی حدود ۳۸ هزار دستگاه در بازارهای جهانی روبه‌رو بودند و این رقم در سال ۲۰۱۴ به حدود ۶۰ هزار دستگاه رسید. در سال ۲۰۱۵ فروش و تولید این خودروها مرز ۷۰ هزار دستگاه را رد کرد و تولید آن‌ها در سال ۲۰۱۶ مجددا با افزایش همراه شد و به ۸۰ هزار دستگاه رسید. آمار تولید و فروش خودروهای الکتریکی طی چهار سال گذشته نشان از رشد صعودی این گروه دارد که با ادامه این رشد انتظار می‌رود به بازار بسیار بزرگی تا سال ۲۰۲۷ یعنی طی ده سال آینده دست یابد.